مقایسه رفتار مستهلک کننده های له شونده و شکننده در کاهش اثر بارگذاری انفجاری بر سازه ها

 حوادث انفجاری در سال­های اخیر موجب آسیب­پذیری و کاهش عمر بسیاری از سازه­ها، از جمله سازه­های حساس و حیاتی بوده است. حساسیت این مسأله، منجر به تحقیقات آزمایشگاهی و تئوری در زمینه­ی بهره­گیری از لایه­های جاذب به عنوان مستهلک­کننده­های انرژی گردیده است. در این مقاله رفتار دو نوع از لایه­های جاذب ساندویچی هانی­کامب فولادی و کامپوزیت شکننده بتنی به عنوان محافظ دیوار بتنی، تحت بارگذاری انفجاری با استفاده از نرم­افزار المان محدود ABAQUS بررسی شده است. فشار انفجاری به روشCONWEP مدلسازی گردیده است. مقایسه نتایج حاصل از آنالیز نشان می­دهد عملکردهای لایه­های مذکور، متناسب با نوع هدف و همچنین مقدار نمونه­های انفجاری متفاوت است به طوری که اگر چه هر دو نوع از لایه­های جاذب، تأثیر بسیار زیادی بر کاهش آسیب به سازه­ی اصلی دارند، اما در نمونه­های با شدت انفجار کم، لایه­ی شکننده با جذب انرژی بیشتر و کاهش تغییر مکان نقطه مرکزی دیوار بتنی، نسبت به لایه­ی له­شونده عملکرد بهتری دارد و در انفجارهای شدید به دلیل بروز رفتار پلاستیک، لایه­های له­شونده فولادی عملکرد مناسب­تری دارند.